του Κων/νου Γιαννακόπουλου
Δεν μπορεί κανένας μας να είναι σήμερα ικανοποιημένος απ’ την εφαρμογή στρατηγικής και δράσεων του ιατρικού κινήματος, για την επίτευξη στρατηγικών μας στόχων, όπως η ανεργία και μετανάστευση των νέων γιατρών, η θωράκιση του ιατρικού επαγγέλματος-λειτουργήματος, η θεσμοθέτηση κανόνων άσκησης της ιατρικής επιστήμης, η διάσωση του ΤΣΑΥ, η εκπαίδευση του ιατρικού δυναμικού καθώς και η προστασία της περίθαλψης των πολιτών.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στην Γ.Σ. του ΠΙΣ το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013, όπου, ναι μεν συμφωνήσαμε για τα αυτονόητα, δεν καταφέραμε όμως να βρούμε τον δρόμο για να τα υλοποιήσουμε. Ένας δρόμος που, όσο βαθαίνει η κρίση στη Χώρα μας, τόσο αυτός θα φαντάζει απόμακρος. Επιπρόσθετα, ο φόβος και η ανασφάλεια για το αύριο, τον κάνει ακόμα πιο δύσβατο.
Όλοι διαπιστώσαμε προχθές πως, μέχρι τώρα, δεν καταφέραμε να επιλύσουμε κανένα αίτημά μας, μικρό ή μεγάλο. Το σημαντικότερο δε είναι ότι, δεν καταφέραμε ούτε την αξιοπρέπεια ούτε το κύρος μας να περισώσουμε, που καθημερινά βάλλονται και φθίνουν απ’ την συστηματική και μεθοδευμένη κατασυκοφάντηση μας. Γι’ αυτό και καταλήξαμε, έστω και με ορισμένες επιφυλάξεις ότι πιθανόν να μην αλλάξει τίποτα έστω και αν αλλάξουν τα πρόσωπα, να υιοθετήσουμε ως κεντρικό μας αίτημα το «Αλλαγή πολιτικής και πολιτικής ηγεσίας στην Υγεία, ΤΩΡΑ!»
Από κάπου όμως έπρεπε να αρχίσουμε, αφήνοντας πίσω την αδράνεια και την διστακτικότητα, ιδιαίτερα των τελευταίων χρόνων. Πιστεύουμε πως η αλλαγή πολιτικής ηγεσίας θα αποτελέσει κακό παράδειγμα για τους επόμενους που θα κληθούν να αναλάβουν. Θα σκεφτούν πάρα πολύ αν θα λειτουργήσουν ως «μνημονιακότεροι» της τρόικας, όπως οι σημερινοί που, απ’ τη μια μεριά επικαλούνται τον διάλογο και απ’ την άλλη εξαντλούνται σε χαλκευμένους μονολόγους ή συζητούν μόνον με τους σχολιαστές συγκεκριμένων ΜΜΕ. Επιπλέον, την αλλαγή στην πολιτική υγείας, είμαστε οι πλέον αρμόδιοι να την ζητάμε, όταν βλέπουμε καθημερινά το Σύστημα Υγείας να διαλύεται, ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση στην α΄ και β΄βάθμια περίθαλψη, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σαφώς και υπάρχουν ευρύτερα και ισχυρότερα συνθήματα. Οι δράσεις και η μέχρι τώρα πορεία μας όμως, δεν μας επιτρέπουν να «καβαλήσουμε το καλάμι». Ας αναλογιστούμε μόνον το γεγονός ότι, δεν καταφέραμε να βάλλουμε στη θέση του έναν υπάλληλο του Υπουργείου Μεταφορών που μας εξευτέλισε κατεβάζοντας αυθαίρετα και με το έτσι θέλω την αμοιβή από τα 20 € στα 10€, πως θα ανατρέψουμε μια ολόκληρη κυβέρνηση!
Χώρια δε που, όλα αυτά απαιτούν άλλους συσχετισμούς στις ηγεσίες του ιατρικού κινήματος, που θα λειτουργούν αφού πρώτα πετύχουν την απόλυτη συσπείρωση, χωρίς συμβιβασμούς και πισωγυρίσματα. Κυρίως όμως χρειάζεται πραγματική και όχι επίπλαστη ενότητα όλων των κλάδων, που θα αφήνει πίσω προσωπικές επιλογές και δράσεις, αλλά και τις καταστροφικές συντεχνιακές λογικές.
Αντί όμως αυτής της πολυπόθητης ενότητας και συσπείρωσης σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ενός πρωτοφανούς αλληλοσπαραγμού και αγεφύρωτων χασμάτων, που δυστυχώς έχουν περάσει την πόρτα μας. Οι μεμονωμένες και διασπαστικές κινήσεις κλάδων και ειδικοτήτων, που λειτουργούν αυστηρά συντεχνιακά και υποδαυλίζονται από ηγετικά στελέχη του ιατρικού κινήματος, γίνονται καθημερινά όλο και περισσότερο εμφανείς, αποδυναμώνοντας την διαπραγματευτική μας ισχύ. Ο καθένας συζητά από μόνος του με τους κυβερνητικούς αρμοδίους, κυρίως για οικονομικά και λιγότερο για θεσμικά ζητήματα, προσπαθώντας να σώσει την συντεχνία του και μόνον, ενέργειες που έρχονται σε αντίθεση με τα αιτήματα άλλου κλάδου.
Για το λόγο αυτό, οι αντεγκλήσεις μεταξύ των διαφόρων κλάδων, ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχουν επισκιάσει την συνθηματολογία και τα αιτήματα του ιατρικού σώματος. Προφανώς η πίτα μικραίνει καθημερινά όλο και περισσότερο και δεν φτάνει για όλους, κυρίως δε για κείνους που ήταν συνηθισμένοι να τρώνε μεγάλα και διπλά κομμάτια.
Να λοιπόν που έρχεται στην επικαιρότητα η πρόταση του Ι.Σ.Κοζάνης, όπως αυτή διατυπώθηκε απ’ τον Πρόεδρο Βασίλη Βασιλακόπουλο στην τελευταία προ ΕΟΠΥΥ Γ.Σ., ότι «ΚΑΝΕΝΑΣ γιατρός δεν θα πρέπει να προσχωρήσει στον καινούργιο φορέα, συμπεριλαμβάνοντας και τους συναδέλφους των ταμείων που θα συνενώνονταν (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κ.λπ.)». Ήταν μια πρόταση ρεαλιστική και δίκαιη. Δεν μπορεί ορισμένοι κλάδοι να μπαίνουν στον ΕΟΠΥΥ υποτίθεται νομοτελειακά και παράλληλα να «στιγματίζουν» τους άλλους που έκαναν την ίδια επιλογή!
Εμείς σήμερα πιστεύουμε πως μοναδικό διαπραγματευτικό μας όπλο μπορεί να αποτελέσει ένα και μόνον γεγονός. Η παραίτηση όλων των γιατρών: συνεργαζόμενοι με ΕΟΠΥΥ, γιατροί πρώην ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κ.ά. ασφαλιστικών ταμείων, εργαστηριακοί και όποια άλλη κατηγορία υφίσταται, ενώ παράλληλα οι ιδιωτικές κλινικές να διακόψουν τις συμβάσεις τους με τον ΕΟΠΥΥ.
Απ’ τη στιγμή που θεωρούμε όλοι μας πως το θνησιγενές αυτό «μόρφωμα» που ονόμασαν ΕΟΠΥΥ, παρέχει όλο και λιγότερες υπηρεσίες υγείας προς τους ασφαλισμένους του, ενώ χρησιμοποιεί τους λειτουργούς υγείας σε καθεστώς οικονομικής ομηρίας, πρέπει να εξαφανιστεί απ’ τον χάρτη και στη θέση του να στηθεί μια οργανωμένη ΠΦΥ που θα σέβεται πολίτες και γιατρούς.
Αν δεν το κάνουμε εμείς τώρα, πολύ σύντομα θα ξανασυρθούμε πίσω απ’ την νέα μετεξέλιξη του ΕΟΠΥΥ, που ήδη σχεδιάστηκε, όπου υπό την ηγεσία πλέον «υψηλόβαθμων τροϊκανών στελεχών» του εξωτερικού, η σφαγή των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων και των λειτουργών υγείας θα είναι οριζόντια, ανελέητη και αδιάκριτη. Όλοι δε οι κλάδοι των γιατρών, που σήμερα έχουν ακόμα την πολυτέλεια να αλληλοσπαράσσονται για το ποιος θα φύγει ώστε να συμπληρωθεί το μνημονιακό 20%, παρόλο που θα ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, στο τέλος θα μπουν στον ίδιο τάφο!
Λάρισα 12-2-2013
Κων/νος Γιαννακόπουλος
Πρόεδρος Ι.Σ.Λάρισας
Μέλος Δ.Σ. ΠΙΣ
