Με μεγάλη επιτυχία διενεργήθηκε το Σάββατο 19/10/2019 η ιατροκοινωνική ημερίδα του ΙΣΠ «Αναζητώντας λύση στην καθημερινή βία»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αρ. Πρωτ.: 5836/22-10-2019

Θέμα:  Με μεγάλη επιτυχία διενεργήθηκε το Σάββατο 19/10/2019 η ιατροκοινωνική ημερίδα του ΙΣΠ «Αναζητώντας λύση στην καθημερινή βία»

Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, Αρχιμ. π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, ο Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος, ο Δήμαρχος Πατρέων κ Κώστας Πελετίδης και ο Διοικητής της 6ης ΥΠΕ, κ Καρβέλης Ιωάννης.

Την ημερίδα συντόνισαν από κοινού η Πρόεδρος του ΙΣΠ και Α’ Αντιπρόεδρος του ΠΙΣ, Άννα Μαστοράκου και ο δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος.

Κατά την ομιλία της η κ. Αλίκη Γρηγοριάδου, Παιδοψυχίατρος, τόνισε ότι το παιδί είναι ο καθρέφτης της βίας στην οικογένεια και ότι οι εμπειρίες κακοποίησης κατά την παιδική ηλικία έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική, νοητική και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του και την ψυχική του υγεία κατά την ενήλικη ζωή. Τα παιδιά που έχουν εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων και προβληματικών συμπεριφορών: εκδηλώνουν πιο συχνά καταθλιπτικά συμπτώματα, άγχος και ανησυχία, συγκρινόμενα με άλλα παιδιά. Είναι πιο επιρρεπή σε εκδηλώσεις φυσικής βίας και έχουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα της μετατραυματικής διαταραχής άγχους, διατροφικές διαταραχές, άγχος αποχωρισμού, εικόνα αποφυγής, αδιαφορίας, αποξένωσης, αποστασιοποίησης και παλιμπαιδισμού. Ενίοτε εκδηλώνουν κατάσταση αυξημένης διεγερσιμότητας, θυμού, διαταραχής ύπνου, έλλειψη συγκέντρωσης και έντονη αντίδραση τρόμου στο παραμικρό ερέθισμα. Παιδιά μικρότερης ηλικίας είναι περισσότερο ευάλωτα ψυχικά και τα ψυχοπαθολογικά συμπτώματα μειώνονται με την αύξηση της ηλικίας. Διαφορετική είναι η επίδραση της έκθεσης σε ενδοοικογενειακή βία σε αγόρια (διαταραχές συμπεριφοράς) και κορίτσια (διαταραχές συναισθήματος). Το παιδί ζει σε μία «εμπόλεμη ζώνη» σε ατμόσφαιρα κινδύνου και αβεβαιότητας. Το «σπίτι» δεν είναι πια ασφαλές μέρος αλλά ένα τοξικό περιβάλλον όπου απουσιάζει η αγάπη, η φροντίδα και η στοργή. Η απειλή της επανάληψης των βίαιων συμπεριφορών αποτελεί οδυνηρή πραγματικότητα που βασανίζει την ευαίσθητη παιδική ψυχή.

Ο κ. Ιωάννης Δημάκος, Επίκουρος Καθηγητής, του τομέα Ψυχολογίας Παιδαγωγικού Τμήματος Πανεπιστημίου Πατρών εστιάζοντας στη συνεργασία Σχολείου και Οικογένειας για την αντιμετώπιση και πρόληψη της ενδοσχολικής βίας, τόνισε ότι το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού πλήττει συστηματικά τουλάχιστον 1 στα 10 παιδιά. Τα είδη εκφοβισμού που αναπτύσσονται πιο συχνά είναι: ο λεκτικός εκφοβισμός, η σωματική βία και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Όσο αυξάνει η ηλικία αυξάνεται η λεκτική και μειώνεται η σωματική βία. Τα αγόρια συμμετέχουν περισσότερο σε βίαια περιστατικά σε σχέση με τα κορίτσια, σε όλες τις ηλικίες. Σχολικές μονάδες που έχουν υψηλά ακαδημαϊκά αποτελέσματα παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα σχολικής βίας. Οι οικογενειακοί παράγοντες που συντελούν είναι η παραμέληση, ο υποβιβασμός, η υπερπροστασία, η άσκηση βίας μέσα στην οικογένεια, ελλιπής διαθέσιμος χρόνος στο παιδί, ελλιπής τρυφερότητα, υποστήριξη, ενθάρρυνση, οικογενειακές συγκρούσεις και παθητική συμπεριφορά γονέων. Το προφίλ του θύτη συμπεριλαμβάνει παιδιά που δείχνουν σκληρά, δυνατά και δημοφιλή. Στην ουσία πρόκειται για παιδιά που υστερούν σε κοινωνικές δεξιότητες, νιώθουν ανασφαλή και προσπαθούν να καλύψουν αυτό το κενό κάνοντας άλλα παιδιά να νιώθουν αδύναμα και λιγότερο ενδιαφέροντα. Συχνά θυματοποιούνται παιδιά που έχουν διαφορετική εμφάνιση (φοράνε διαφορετικά ρούχα), διαφορετικό χρώμα δέρματος, ανεπτυγμένη μαθητική κουλτούρα, παιδιά άλλης εθνικότητας, θρησκείας ή παιδιά με κάποια σωματική αναπηρία. Όσον αφορά στην καταγωγή του θύματος παρατηρούμε έντονα φαινόμενα ρατσισμού. Οι γονείς μπορούν να συνδράμουν, υποστηρίζοντας αρχικά τους κανόνες του σχολείου και συζητώντας με το παιδί τους ώστε να κατανοήσει τους λόγους ύπαρξης κανόνων αποδεκτής συμπεριφοράς και σεβασμού της προσωπικότητας των άλλων παιδιών. Σημαντική επίσης είναι η συζήτηση με το παιδί για τη βία που παρατηρεί μέσα από ταινίες στη τηλεόραση, σε βιντεοπαιχνίδια, ενδεχομένως στην γειτονιά και τις επιπτώσεις της. Ποιοτική πρέπει να είναι η επικοινωνία γονιού-παιδιού, η ενημέρωση του γονιού για τις παρέες του παιδιού του και η ενεργός συμμετοχή του στη σχολική ζωή του παιδιού. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι καταλυτικός στη δόμηση ενός σωστού προτύπου συμπεριφοράς που ενδυναμώνει τη συναισθηματική υποστήριξη του μαθητή και αναδεικνύει όλες τις προσωπικότητες των μαθητών, διαμοιράζοντας ρόλους με ενεργό συμμετοχή στη σχολική ζωή. Απαραίτητο είναι να συνεργαστεί με το σπίτι, την οικογένεια και να δημιουργήσει τα κατάλληλα κανάλια επικοινωνίας.

Κατά την ομιλία του ο κ. Γιάννης Πανούσης, πρ. καθηγητής Εγκληματολογίας, του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρ. Αναπλ. Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης τόνισε ότι η βία και η ανομία αποτελούν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι δεδομένη η καθολικότητα και η διαχρονικότητα της βίας καθώς και η πολυπαραγοντικότητα αυτής. Εκδηλώσεις βίας πολλές φορές εξελίσσονται ως πρόκληση απέναντι στον καθωσπρεπισμό και το συντηρητισμό. Υπάρχει ειδοποιός διαφορά από την έκφραση βίας σε ένα δεδομένο έγκλημα από αυτή που εξελίσσεται ως τρόπος ζωής. Η ανομία είναι η έκφραση της αδυναμίας κάποιων ατόμων να δεχτούν τους κανόνες ορθής συμπεριφοράς και συνδέεται με τη συστηματική εγκληματικότητα. Τα ΜΜΕ χρησιμοποιούν ως εργαλείο τη βία, στο πάνελ της ακροαματικότητας, διαποτίζοντας την κοινωνική συνείδηση και υφαίνοντας τη σπειροειδή γραμμή της συλλογικής σιωπής.  Η κοινωνία αδρανοποιείται και φαίνεται αμέτοχη, δείχνει να συμψηφίζει και να σπάει το κοινωνικό συμβόλαιο του κώδικα συμπεριφοράς. Η πολιτεία λειτουργεί περισσότερο κατασταλτικά ενώ η ουσία της πρόληψης πρέπει να είναι συνδεδεμένη με την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας και του πλαισίου «αυτοθεραπείας» της.

Ο κ. Άγγελος Τσιγκρής, Βουλευτής Αχαΐας, Διδ. Εγκληματολογίας ανέλυσε το φαινόμενο της βίας στην οικογένεια ως σύμπτωμα της διάχυτης κοινωνικής παθογένειας. Μία στις τρείς οικογένειες έχουν αντιμετωπίσει φαινόμενα βίαιης συμπεριφοράς. Τόνισε ότι διαχρονικά η βία και το έγκλημα αλλάζουν μορφή με αποτέλεσμα να απαιτείται η αναπροσαρμογή της θεραπείας και των εργαλείων αυτής κάθε φορά που αυτό συμβαίνει. Η βία αποτελεί αλληλένδετη έκφραση της κοινωνικής εξέλιξης και παθογένειας. Η οικονομική κρίση στη χώρα μας δημιούργησε ένα μεγάλο σοκ αποσταθεροποίησης των κοινωνικοοικονομικών δεδομένων των νοικοκυριών με την εκτόξευση της ανεργίας, με διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ένα τσουνάμι θυμού, οργής και αγανάκτησης των πολιτών με αστείρευτους κραδασμούς στις προσωπικές ζωές τους. Η συνεκτική λύση της πρόληψης, της ενημέρωσης, της επιμόρφωσης και της ψυχολογικής στήριξης από ανεπτυγμένες κοινωνικές υπηρεσίες ενός καλά οργανωμένου κράτους πρόνοιας θα μπορούσε να προσφέρει μία ελπίδα ανάκαμψης.

Δείτε το video της εκδήλωσης

Στο τέλος της ημερίδας τιμήθηκαν οι αφυπηρετούντες και οι απελθόντες ιατροί της πόλης σε μία συγκινητική τελετή απονομής επαίνων. Βραβεύθηκαν:

ΑΠΕΛΘΟΝΤΕΣ ΙΑΤΡΟΙ

Στην εκδήλωση παρευρέθησαν:

Εκ μέρους του ΔΣ και της Οργανωτικής επιτροπής του ΙΣΠ εκφράζουμε θερμές ευχαριστίες σε όλους τους φορείς και τους πολίτες που συμμετείχαν ενεργά στην εκδήλωση.

Η Πρόεδρος            Ο Αντιπρόεδρος             Ο Γραμματέας

   Άννα Μαστοράκου      Γεώργιος Σκρουμπής      Γεώργιος Πατριαρχέας